Dla rodziców - jak sobie poradzić?

Choroba dziecka to najgorsze co może spotkać rodziców. Zawsze dotyka całą rodzinę. Pierwszy szok, niedowierzanie z czasem ustępują miejsca determinacji do walki o zdrowie. Tak wyglądają początki przy każdej chorobie najbliższych. Dalej scenariusz pisze życie.

Przy łysieniu plackowatym boli to, że nie znamy przyczyny choroby i nie potrafimy jej skutecznie leczyć. Zagubieni w gąszczu różnych opinii lekarskich nie wiemy, jak sobie poradzić i jak pomóc maluchowi. Dzieci do pewnego wieku nie dostrzegają tego, że się różnią od swoich rówieśników w jakiś sposób. Często brak włosów wytknie kolega lub koleżanka. Kiedy w końcu dziecko zda sobie sprawę, że nie wygląda tak samo jak inne dzieci, pojawi się pytanie “dlaczego?”, pytanie skierowane do rodziców. I choć chcielibyśmy przychylić nieba naszym pociechom i znać odpowiedzi na wszystkie pytania świata, to w tym przypadku brakuje nam słów.

Na początku wielu rodziców musi się uporać z diagnozą dziecka, żeby móc mu pomóc. Nie jest to łatwe. Czujemy się bezsilni i osamotnieni. Często nie umiemy o tym mówić. Warto wtedy zgłosić się o pomoc do psychologa, terapeuty, który pomoże nam spojrzeć na całą sprawę z dystansu. Bo rozmowa, nawet ta najbardziej emocjonalna pomaga znaleźć w sobie siłę, by nauczyć się żyć z chorobą i wspierać w tym dziecko. Nie wolno poddać się niemocy i popaść w depresję. To nasza postawa powinna umacniać dziecko w przekonaniu, że w każdej sytuacji ma w nas oparcie, że jesteśmy w tym razem, że będziemy walczyć i robić co tylko możemy zrobić by wyzdrowieć, ale również musimy dalej żyć. Wsparcie psychologiczne będzie ważnym elementem również dla dziecka, bo z doświadczenia wiem jakie obciążenie niesie łysienie plackowate.

Pamiętajcie, że to proces. Nic nie przyjdzie od razu. Nie zakładajcie ram czasowych, dajcie dziecku tyle czasu, ile potrzebuje i nie bójcie się prosić o pomoc. Spotkanie z osobami w podobnej sytuacji, przeczytanie historii innych potrafią rzucić nowe światło na wszystko, co związane z chorobą.

Bądźcie otwarci i uczcie otwartości. Mam nadzieję, że Stowarzyszenie będzie Wam w tym pomocne.